+1 English NOTE - UNIT – 2 , LESSON - 1 . AND THEN GANDHI CAME ( Jawaharlal Nehru )

 

UNIT – 2

Words and Deeds

 

 

AND THEN GANDHI CAME

Jawaharlal Nehru

 

 

Analysis

 The excerpt from Jawaharlal Nehru's "The Discovery of India" offers a compelling analysis of the profound impact Mahatma Gandhi had on India during the early 20th century. It provides insights into the prevailing conditions in India under British rule and how Gandhi's arrival sparked a transformative movement that revitalized the nation's spirit.

 Nehru depicts India as a nation burdened by poverty, repression, and a sense of hopelessness following World War I. The aftermath of the war brought repressive legislation and martial law in Punjab, exacerbating the feeling of humiliation and anger among the people. The Indian society seemed paralyzed, and the widespread fear of the ruling authorities further stifled progress and change.

 Gandhi's emergence on the scene acted as a breath of fresh air for the Indian people. He spoke the language of the masses, rallying them to resist fear and embrace truth and fearlessness. His philosophy of non-violent resistance, known as Satyagraha, resonated deeply with people, inspiring them to challenge oppressive systems and work for the welfare of all.

 The key to Gandhi's influence was his emphasis on action. He not only advocated for political freedom from British rule but also directed attention towards eradicating social evils. His call to address issues like untouchability and uplift the marginalized brought a sense of purpose and unity among the people. Gandhi's simple lifestyle and rejection of materialism set a new standard, leading many to follow suit and adopt a more humble way of living.

 Furthermore, Gandhi's vision for India was one of inclusivity and harmony. He sought to bridge the gaps between various communities and religions, emphasizing the fusion of cultures while preserving Indian roots. His efforts to empower women and ensure equality for all challenged traditional norms and encouraged progress towards a more just society.

 Gandhi's magnetic personality and unwavering commitment to truth attracted millions, inspiring a psychological revolution across the nation. Fear and falsehood were confronted, leading to a newfound sense of self-confidence and determination. While not everyone wholly accepted Gandhi's ideas, his impact was undeniable, leaving a lasting impression on the collective consciousness of the Indian people.

 In conclusion, Jawaharlal Nehru's analysis of Mahatma Gandhi's influence in "The Discovery of India" portrays Gandhi as a transformative figure who breathed new life into a despondent nation. His teachings of non-violence, truth, and fearlessness brought hope and unity to the masses, spurring them to challenge oppressive systems and work towards a more equitable and harmonious India. Gandhi's legacy as a visionary leader, advocating for both political freedom and social justice, continues to inspire generations and remains as a significant part of India's history.

 

 1 . What was the condition of India before the arrival of Gandhi into the political scene?

 Before the arrival of Gandhi into the political scene, India was facing challenging conditions under British rule during the early 20th century. The aftermath of World War I brought repressive legislation and martial law in Punjab, causing a sense of humiliation and anger among the Indian people. Poverty was widespread, and the nation was gripped by a pervasive feeling of hopelessness and despair. The British rule instilled fear in the minds of the Indian population, with a vast network of army, police, and secret services keeping people oppressed and submissive. The society was divided, and various communities faced discrimination, with untouchability being a prevalent social evil.

 India's people were desperate for change, but they felt helpless and paralyzed by the oppressive regime. The arrival of Mahatma Gandhi marked a turning point as his philosophy of non-violent resistance and fearlessness inspired the masses to challenge the status quo and strive for independence and social justice. Gandhi's entry into the political scene brought a fresh wave of hope and unity, motivating people to take action for a better future.

 

 2 . How does Nehru describe the arrival of Gandhi?

 Jawaharlal Nehru describes the arrival of Gandhi as a powerful and transformative event in India's history. He portrays Gandhi's entry into the political scene as a breath of fresh air and a ray of hope amidst the challenging conditions prevailing under British rule. According to Nehru, Gandhi was like a "powerful current of fresh air" that made the people stretch themselves and take deep breaths, breaking free from the suffocating atmosphere of fear and oppression.

 Gandhi's emergence is compared to a beam of light that pierced the darkness, removing the scales from the eyes of the Indian people, enabling them to see things clearly and differently. He is also likened to a whirlwind that upset the existing order, particularly the working of people's minds, challenging the prevailing mindset of subjugation and submission.

 Overall, Nehru's portrayal of Gandhi's arrival emphasizes the transformative impact he had on the Indian society, inspiring people to rise above fear and embrace truth and action to work towards a better, more just India.

 

 3 . What were Gandhi's major teachings?

 Mahatma Gandhi, a prominent leader in India's struggle for independence, imparted several key teachings that continue to inspire people around the world. Some of his major teachings include:

 1. Non-violence (Ahimsa): Gandhi's principle of non-violence, known as Ahimsa, was central to his philosophy. He believed in resolving conflicts and achieving change through peaceful means. He advocated for passive resistance and civil disobedience to protest against injustice and oppression.

 2. Truth (Satya): Gandhi emphasized the importance of truth in thought, speech, and action. He believed that speaking the truth and living by it was essential for personal and social progress.

 3. Self-reliance and Swadeshi: Gandhi encouraged self-reliance and self-sufficiency at the individual and community levels. He promoted the use of locally-made goods (Swadeshi) to strengthen India's economy and reduce dependency on foreign imports.

 4. Simplicity and Non-materialism: Gandhi led a simple and austere lifestyle, emphasizing the value of reducing material desires and consumption. He believed in the importance of living with less to cultivate contentment and inner peace.

 5. Service to Others (Seva): Gandhi emphasized the idea of selfless service to others and to society. He believed that true fulfillment came from serving and uplifting fellow human beings.

 6. Unity and Communal Harmony: Gandhi worked towards uniting people from different backgrounds and religions, promoting communal harmony and understanding. He sought to bridge the gaps between various communities and emphasized the shared humanity of all individuals.

 7. Satyagraha: Satyagraha, or the force of truth, was Gandhi's method of non-violent resistance. He believed that individuals could confront injustice and oppression with courage and truth, and that this power could lead to positive change.

 8. Respect for All Living Beings: Gandhi advocated for compassion and respect towards all living beings, promoting vegetarianism and opposing cruelty to animals.

 These teachings of Gandhi not only shaped India's struggle for independence but also left a lasting impact on the principles of non-violence, truth, and social justice worldwide. His legacy continues to inspire movements for peace, justice, and equality around the globe.

 

 4 . What was Gandhi's idea of truth, according to Nehru?

 According to Nehru, Gandhi's idea of truth went beyond conventional definitions. Gandhi's truth was not just limited to factual accuracy or external reality. Instead, it was a deeper concept that encompassed inner honesty, moral integrity, and alignment with one's conscience.

 Gandhi believed that truth was not relative, and each individual had their own truth, which was influenced by their background, training, and experiences. It was a subjective understanding of what one felt and knew to be true. This personal truth was deeply connected to one's inner beliefs and values.

 Gandhi's commitment to truth was unwavering, even in the realm of politics. He refused to compromise his principles or speak anything that he did not genuinely believe to be true. This unwavering dedication to truth sometimes made him appear dangerous as a politician, as he openly expressed his thoughts, even when they changed over time.

 In essence, Gandhi's idea of truth was deeply rooted in fearlessness and integrity. He encouraged people to confront their fears and speak out their minds, acknowledging the changing phases of their beliefs. By embracing truth and fearlessness, Gandhi believed that individuals could attain a higher level of consciousness and work towards a just and ethical society.

 

 5 . What were the two- fold actions of Gandhi?

 The two-fold actions of Gandhi can be summarized as follows:

 1. Challenging Foreign Rule: Gandhi's first and foremost action was directed towards challenging and resisting foreign rule, particularly the oppressive British colonial rule in India. He led various movements and campaigns against British policies and practices, advocating for India's independence and self-rule. Gandhi's philosophy of non-violent resistance, or Satyagraha, played a crucial role in mobilizing the masses and gaining international attention to India's struggle for freedom.

 2. Addressing Social Evils: Gandhi's second action was focused on fighting against India's internal social issues and evils. He believed that India's independence would not be truly meaningful unless it was accompanied by social justice and equality. Gandhi worked tirelessly to eradicate social evils such as untouchability and caste discrimination. He also promoted unity among different religious and ethnic communities, emphasizing communal harmony and mutual respect.

 In summary, Gandhi's two-fold actions were to challenge foreign rule through non-violent resistance and to address social injustices and inequalities within Indian society. These actions were aimed at achieving both political freedom and social transformation, making his approach to independence unique and holistic.

 

 6 . What was the India of Gandhiji's dream?

 The India of Gandhiji's dream was a nation based on principles of truth, non-violence, and social justice. He envisioned an independent India that would be free from foreign rule and also free from internal social evils and inequalities. Some key elements of Gandhiji's dream for India were:

 1. Swaraj (Self-Rule): Gandhiji sought complete political independence for India, where the power would be in the hands of the people. He believed in the concept of Swaraj, where the Indian masses would govern themselves and make decisions for their own welfare.

 2. Non-violence (Ahimsa): The cornerstone of Gandhiji's philosophy was non-violence or Ahimsa. He envisioned an India where conflicts were resolved through peaceful means and where people practiced non-violence in their thoughts, words, and actions.

 3. Communal Harmony: Gandhiji dreamed of an India where people from different religious and cultural backgrounds lived in harmony and mutual respect. He worked tirelessly to bridge the gaps between various communities and promote unity among Hindus, Muslims, Sikhs, and others.

 4. Social Equality: Gandhiji believed in the eradication of caste discrimination and untouchability. He envisioned an India where all individuals, regardless of their social status or background, were treated with equal respect and dignity.

 5. Village Empowerment: Gandhiji emphasized the importance of rural development and the empowerment of villages. He believed that the soul of India resided in its villages and worked towards their socio-economic upliftment.

 6. Self-Reliance (Swadeshi): Gandhiji encouraged the use of locally-produced goods and self-reliance. He envisioned an India that was economically independent and free from reliance on foreign imports.

 7. Education for All: Gandhiji believed in providing quality education to all, including the marginalized sections of society. He saw education as a means to empower individuals and uplift the nation.

 8. Women's Rights: Gandhiji advocated for women's empowerment and equal rights. He dreamt of an India where women enjoyed the same opportunities and privileges as men.

 9. Simple Living: Gandhiji's dream India promoted a simple and sustainable way of living. He encouraged people to lead a life of minimal materialism and focus on spiritual and ethical values.

 Gandhiji's vision for India was deeply rooted in its ancient cultural heritage, yet he embraced modern thought and progress. His dream of an independent India that embodied truth, non-violence, and social justice continues to inspire generations, and his legacy remains an integral part of India's identity and aspirations.

 

 7 . How does Nehru make a judgement of Gandhi as a person of great leadership and truth?

 In his assessment of Mahatma Gandhi, Jawaharlal Nehru portrays him as a person of exceptional leadership and truthfulness. Nehru's judgment of Gandhi is grounded in his personal observations and experiences of working closely with the Mahatma during India's struggle for independence. He highlights several key aspects that exemplify Gandhi's greatness as a leader and his commitment to truth:

 1. Fearlessness and Truth: Nehru emphasizes that the essence of Gandhi's teachings was fearlessness and truth. Gandhi's quiet and determined voice urged people to be unafraid and resolute in upholding their convictions. He demonstrated this fearlessness in his actions and words, always speaking the truth and living by it. Gandhi's unwavering commitment to truth made him a symbol of uncompromising honesty.

 2. Empowering the Masses: Nehru acknowledges that Gandhi's leadership style was unique and powerful. Unlike conventional leaders, Gandhi did not descend from the top; instead, he seemed to emerge from the millions of Indians, speaking their language and understanding their struggles. This quality allowed him to connect with the masses on a deep level, inspiring and empowering them to take action for their rights and freedom.

 3. Emphasis on Action: Gandhi's leadership was not just about words; it was grounded in action. He led by example, actively participating in civil disobedience and non-violent resistance. His willingness to face imprisonment and other hardships for the sake of his beliefs demonstrated the sincerity of his commitment to truth and justice.

 4. Inclusivity and Communal Harmony: Nehru recognizes Gandhi's efforts to promote communal harmony and unity among different religious and ethnic communities in India. Gandhi's vision of India included people from all backgrounds living in perfect harmony. He sought to break down the barriers of religion and caste, working towards creating a nation where every individual felt a sense of belonging and equality.

 5. Respected and Influential: Nehru acknowledges that Gandhi's influence extended not only to his followers but also to his opponents and those who were initially unsure about his methods. Gandhi's persona and principles earned him respect both nationally and internationally. He became a towering figure on the global stage, advocating for peace and justice.

 In conclusion, Nehru's judgment of Gandhi as a person of great leadership and truth stems from his direct experiences with the Mahatma and his deep understanding of Gandhi's philosophy and actions. Gandhi's unwavering commitment to fearlessness, truth, non-violence, and social justice made him an extraordinary leader who transformed India's struggle for independence and left a lasting impact on the world. Nehru's assessment stands as a tribute to the remarkable qualities and principles of Mahatma Gandhi, which continue to inspire and guide generations even after his time.

 

 8 . In connection with Gandhi Jayanti, your school is organizing a programme to propagate the relevance of Gandhian values in the present day. Prepare a script of the speech on the topic.

 Title: Celebrating Gandhi Jayanti - Propagating the Relevance of Gandhian Values in the Present Day

 Good morning/afternoon, respected teachers, fellow students, and esteemed guests. Today, we gather here on the auspicious occasion of Gandhi Jayanti to pay tribute to the Father of our Nation, Mahatma Gandhi. His life and teachings have left an indelible mark on the history of our country and continue to inspire generations. As we celebrate this day, it is essential to reflect on the relevance of Gandhian values in the present day and their significance in shaping a better future.

 Mahatma Gandhi was a visionary leader who led India to freedom through the principles of truth, non-violence, and selfless service. His philosophy of non-violence, or Ahimsa, emphasized that violence never brings lasting solutions to problems. Instead, he taught us to seek peaceful resolutions and transform conflicts through dialogue and understanding.

 Gandhiji's teachings were not limited to India's struggle for independence; they extended to all aspects of life, promoting simplicity, self-reliance, and communal harmony. He stood for social justice and equality, advocating for the rights of the marginalized and the upliftment of the downtrodden.

 As we look at the world around us today, we find that Gandhian values are more relevant than ever. In a world plagued by violence, conflict, and environmental degradation, the principles of non-violence and sustainability offer a glimmer of hope.

 In the face of social injustices and inequality, Gandhian teachings remind us of the importance of standing up for the rights of others and working towards a more inclusive and compassionate society. Gandhi's emphasis on communal harmony is particularly crucial in today's diverse and interconnected world, where understanding and respecting different cultures and religions is essential for global peace.

 Despite the relevance of Gandhian values, we must acknowledge that there are challenges in implementing them fully in the present day. The prevalence of hate speech, intolerance, and environmental degradation calls for collective action to uphold Gandhian principles.

 As the youth of this nation, we have a crucial role to play in promoting Gandhian values in our daily lives. By practicing non-violence, empathy, and sustainability, we can become change agents, contributing to a more peaceful and harmonious world.

 Our schools and communities can organize workshops and awareness campaigns to instill Gandhian values in the minds of young learners. We can take part in social service activities and volunteer initiatives that align with the principles of selfless service and equality.

 In conclusion, as we celebrate Gandhi Jayanti, let us remember that Gandhian values hold the key to addressing the challenges of our times. By embracing truth, non-violence, simplicity, and social justice, we can build a brighter future for ourselves and generations to come.

 Let us pledge to be torchbearers of Gandhian values and be the change we wish to see in the world. Only through collective efforts and by upholding the ideals of Mahatma Gandhi can we truly honor his legacy and create a world that is free from violence, hatred, and inequality.

 Thank you, and let us all strive to make Gandhian values an integral part of our lives and society. Happy Gandhi Jayanti!

 

 9 . There are various instances in our country where women are deprived of their rights. Write a Letter to the Editor of a newspaper about the way in which women's issues are presented

 [Your Name]

[Your Address]

[City, State,]

[Date]

 

The Editor

[Newspaper Name]

[Newspaper Address]

[City, State]

 

Subject: Presenting Women's Issues: A Call for Balanced and Empowering Narratives

 Dear Editor,

 I hope this letter finds you in good health and high spirits. I am writing to bring your attention to a matter of great concern that has been bothering me for quite some time - the way women's issues are presented in our society through various media platforms, including newspapers.

 While it is heartening to witness the increased focus on women's rights and empowerment in recent years, I cannot help but notice a tendency towards sensationalism and biased narratives in some instances. As a responsible and influential media outlet, it is essential that we, as a society, take a more balanced and empowering approach when discussing women's issues.

 First and foremost, it is crucial to acknowledge that women's issues are not limited to sensational headlines or isolated incidents of victimization. Women contribute immensely to society in various roles, be it as professionals, leaders, caregivers, or change-makers. By portraying women solely as victims or helpless individuals, we inadvertently perpetuate stereotypes and undermine their agency and strength.

 Moreover, it is disheartening to witness instances where the focus seems to shift from highlighting achievements and contributions of women to trivializing their accomplishments or reinforcing traditional gender roles. By doing so, we miss the opportunity to inspire young girls and women to aspire for greatness and break barriers.

 Furthermore, the way women's issues are presented also plays a significant role in shaping public perceptions and influencing policy decisions. Therefore, as a responsible newspaper, it is essential to strive for objective reporting, supported by accurate data and comprehensive analysis. This will not only elevate the quality of journalism but also foster a more informed and empathetic society.

 As a reader and a member of this society, I urge the esteemed newspaper to actively work towards creating a platform that highlights women's voices, experiences, and achievements in diverse fields. Let us promote stories of resilience, determination, and triumph, which not only challenge stereotypes but also inspire both men and women to work together for a more equitable and inclusive society.

 In conclusion, it is our collective responsibility to ensure that women's issues are presented in a manner that respects their agency, celebrates their accomplishments, and raises awareness about their rights and challenges. By doing so, we can foster a society that values and empowers its women, paving the way for a brighter and more progressive future.

 Thank you for your time and consideration. I sincerely hope that this concern receives due attention, and we, as a society, take meaningful steps towards presenting women's issues in a fair and empowering manner.

 Sincerely,

 [Your Name]

 

കണ്ണാടി കാൺമോളവും - തുടരുന്നു

    താൾ - 3

✍️ തനിമ എഴുതുന്നു 

ദയാബായി

1941 ഫെബ്രുവരി 22 ന് കോട്ടയം ജില്ലയിലെ പാലായ്ക്കടുത്തുള്ള പൂവരണിയിലാണ് സാമൂഹ്യ പ്രവർത്തകയും പരിസ്ഥിതി പ്രവർത്തകയുമായ ദയാബായിയുടെ ജനനം. മേഴ്സി മാത്യു എന്നാണ് യഥാർത്ഥ നാമം. ബി.എസ്.സി, എം.എസ്.ഡബ്ലിയു, എൽ.എൽ.ബി. ബിരുദങ്ങൾ നേടിയിട്ടുണ്ട്. 1958 ൽ ബീഹാറിലെ പഹാരിബാഗ് കോൺവെന്റിൽ കന്യാസ്ത്രീയാകാനുള്ള പരിശീലനത്തിന് ചേർന്നെങ്കിലും പൂർത്തിയാക്കിയില്ല.

ബോംബെയിലെ ചേരികൾ കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള സാമൂഹ്യ പ്രവർത്തനങ്ങളിലും ബംഗ്ലാദേശ് യുദ്ധത്തെത്തുടർന്ന് യുദ്ധാനന്തര സേവനങ്ങളിലും ഭോപ്പാൽ ദുരന്തത്തിന്റെ രക്ഷാപ്രവർത്തനങ്ങളിലും ദയാബായിയുടെ പങ്കാളിത്തമുണ്ടായിരുന്നു. 1981 മുതൽ തിൻസെ ഗോത്രവർഗ്ഗക്കാരായ ഗോണ്ടുകളോടൊപ്പം ജീവിച്ച് അവരുടെ അവകാശങ്ങൾക്കു വേണ്ടി പ്രവർത്തിച്ചു. 1995 മുതൽ ബറൂൾ ഗ്രാമത്തിൽ ജൈവകൃഷിയുടെയും ജല സംരക്ഷണത്തിന്റെയും ആവശ്യകതയെക്കുറിച്ചുള്ള ബോധവത്ക്കരണ പ്രവർത്തനങ്ങൾ നടത്തി. 2007 ൽ വനിത വുമൺ ഓഫ് ദി ഇയർ അവാർഡ് ലഭിച്ചു.

ഭാഷ, കേവലം ആശയ വിനിമയോപാധി മാത്രമല്ല, സംസ്കാരത്തിന്റെ സൂചകം കൂടിയാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് ഭാഷാ സാഹിത്യങ്ങളുടെ പഠനം സംസ്കാര പഠനം കൂടിയാവുന്നത്. സാഹിത്യ കൃതികൾ സൗന്ദര്യാനുഭവങ്ങൾക്കൊപ്പം മൂല്യബോധം കൂടി പകരുന്നുണ്ട്. പഠിതാക്കളെ മതേതരത്വം, സാമൂഹ്യ പ്രതിബദ്ധത, പാരിസ്ഥിതികാവബോധം, മാനവികത, സഹജീവി സ്നേഹം, ജനാധിപത്യ ബോധം തുടങ്ങിയ ജീവിതമൂല്യങ്ങളിലേക്കു നയിക്കുന്ന, സാമൂഹിക ഇടപെടലുകൾക്ക് പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന, സാമൂഹിക പ്രശ്നങ്ങളിൽ ഇടപെടാനുള്ള കരുത്ത് പകരുന്ന പ്രചോദനാത്മകമായ പല ഉള്ളടക്കങ്ങളും ഹയർ സെക്കന്ററി രണ്ടാം വർഷ മലയാളം പാഠപുസ്തകത്തിലുണ്ട്. അതിലൊന്ന് സാമൂഹ്യ പ്രവർത്തകയായ ദയാബായിയുടെ ജീവിതത്തിലുണ്ടായ ഒരനുഭവമാണ്.

മധ്യപ്രദേശിലെ ഒരു ഗ്രാമത്തിലെ ഗിരിവർഗ്ഗക്കാർക്കിടയിൽ സാമൂഹിക പ്രവർത്തനം നടത്തുന്ന ദയാബായിയുടെ ആത്മകഥയാണ് പച്ചവിരൽ. ആ കൃതിയിൽ നിന്നാണ് ഈ പാഠഭാഗം.

കോഴിക്കോട്ടുള്ള ഒരു ഹോസ്പിറ്റലിൽ ദയാബായി നഴ്സിംഗ് പരിശീലിക്കുന്ന കാലത്തുണ്ടായ അനുഭവമാണിത്. ക്ഷയരോഗിയും അവശനുമായി വഴിയിൽ കിടന്ന വൃദ്ധനെ ഒരു പുരോഹിതൻ കാറിൽ കയറ്റി ആശുപത്രിയിലേക്കു കൊണ്ടുവരുന്നു. കടുത്ത ചുമയുള്ള, കഫം തുപ്പുന്ന അയാൾക്ക് സംസാരിക്കാൻ തന്നെ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ആരെങ്കിലും നിർബന്ധിക്കുമ്പോൾ മാത്രം സംസാരിച്ചിരുന്ന അയാൾ ആമ സാർ, അല്ല സാർ എന്നും പേര് ചോദിച്ചാൽ ജോർജ് സാർ എന്നും മാത്രമേ പറഞ്ഞിരുന്നുള്ളൂ. ഈ അവസ്ഥയിൽ ആശുപത്രി അധികൃതർ മുറുമുറുപ്പ് തുടങ്ങി. എന്നു മാത്രമല്ല, ആവശ്യത്തിന് സ്‌റ്റാഫില്ലെന്നും നിലവിലുള്ള രോഗികളെപ്പോലും നോക്കാൻ തങ്ങൾക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടാണെന്നും അവർ ആ പുരോഹിതനെ ബോധ്യപ്പെടുത്തി. അയാളെ വണ്ടിയിൽ കയറ്റി കിടന്ന സ്ഥലത്തു തന്നെ കൊണ്ടുപോയിടട്ടെ എന്ന പുരോഹിതന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് ദയാബായി ആ വൃദ്ധനെ ഏറ്റെടുക്കാനുള്ള സന്നദ്ധത അറിയിക്കുകയും അവരുടെ ചുമതലയിൽ അഗതിയായ അയാളെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ അഡ്മിറ്റാക്കുകയും ചെയ്തു.

ദയാബായിയുടെ ഈ പ്രവൃത്തിയിൽ അവശതയനുഭവിക്കുന്ന മനുഷ്യരോടുള്ള കാരുണ്യവും താൻ ജീവിക്കുന്ന സമൂഹത്തോടുള്ള ഉത്തരവാദിത്തവുമുണ്ട്.

 "നല്ലനായിരിപ്പവൻ നല്ലതു ഗ്രഹിച്ചീടും " എന്ന എഴുത്തച്ഛന്റെ ചിന്തയെ ദയാബായിയുടെ ഈ അനുഭവവുമായി ബന്ധിപ്പിക്കാവുന്നതാണ്. മനസിൽ നന്മയുള്ള മനുഷ്യർ എല്ലാക്കാര്യങ്ങളിലും നന്മ കണ്ടെത്തുമെന്നു മാത്രമല്ല മറ്റുള്ളവരെ സഹായിക്കാൻ സദാ സന്നദ്ധരുമായിരിക്കും.

റോഡരികിൽ അവശനായിക്കിടന്ന ഒരു അനാഥ വൃദ്ധനെ ആശുപത്രിയിലെത്തിച്ച പുരോഹിതന്റെയും അയാളെ ശുശ്രൂഷിക്കാൻ തയ്യാറായ ദയാബായിയുടെയും മനോഭാവത്തിലും പ്രവൃത്തിയിലും തെളിഞ്ഞു കാണുന്നത് ഈ ശുഭചിന്തയാണ്.

 

ശ്രീനാരായണ ഗുരു

ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ട് കണ്ട ഏറ്റവും വലിയ സാമൂഹ്യ പരിഷ്കർത്താവും ആത്മീയ ഗുരുവുമായ ശ്രീനാരായണഗുരു 1856 ആഗസ്റ്റ് 20 ന് തിരുവനന്തപുരത്തിനടുത്തുള്ള ചെമ്പഴന്തിയിലെ വയൽവാരം വീട്ടിൽ മാടനാശാന്റെയും കുട്ടിയമ്മയുടെയും മകനായാണ് ജനിച്ചത്. ബഹുഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന സാധാരണ ജനങ്ങൾ ജാതീയമായ അവശതയിലും അസമത്വത്തിലും കഴിഞ്ഞു കൂടിയ ഒരു കാലഘട്ടത്തിലാണദ്ദേഹത്തിന്റെ ജനനം. ജാതിഭേദവും മതദ്വേഷവുമില്ലാത്ത ഒരു സാമൂഹ്യ വ്യവസ്ഥിതിയെ സ്വപ്നം കണ്ട അദ്ദേഹം അതിനനുസൃതമായി ജീവിതകാലം മുഴുവൻ പ്രവർത്തിച്ചു. പിതാവിൽ നിന്ന് പ്രാഥമിക അറിവുകൾ നേടിയ ശേഷം ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ മലയാളം, തമിഴ് ഭാഷകളും വശമാക്കി. കായംകുളം കുമ്മമ്പള്ളി രാമൻ പിള്ളയാശാനിൽ നിന്ന് ഗുരുകുല സമ്പ്രദായ പ്രകാരം സംസ്കൃതത്തിലെ ഉപരി പാഠങ്ങൾ അഭ്യസിച്ചു. തർക്കശാസ്ത്രം, വേദാന്തം എന്നിവയിൽ അസാമാന്യ പാടവം നേടിയ ശേഷം കുട്ടികൾക്കായി പാഠശാലയും നടത്തി.

കുട്ടിക്കാലത്തു തന്നെ ജാതീയമായ ആചാരങ്ങൾ പാലിക്കുന്നതിൽ വിമുഖത പ്രകടിപ്പിച്ചു എന്നു മാത്രമല്ല, എല്ലാ ജനങ്ങളോടും സാഹോദര്യത്തോടെ പെരുമാറാനും ഗുരു ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. അയിത്തം ഇല്ലാതായാൽ മാത്രമേ ശരിയായ സാമൂഹിക പുരോഗതി ഉണ്ടാവുകയുള്ളൂ എന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ ഗുരുദേവൻ ആരാധനാലയങ്ങൾ ജനങ്ങളുടെ സാംസ്കാരിക പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ കേന്ദ്രമായിരിക്കണമെന്ന് നിർദ്ദേശിച്ചു. AD 1888 ലെ ശിവരാത്രി ദിവസമാണ് അദ്ദേഹം ചരിത്ര പ്രസിദ്ധമായ അരുവിപ്പുറം പ്രതിഷ്ഠ നിർവഹിച്ചത്. ഈശ്വരൻ ഒരു ജാതിയുടെയും ആളല്ലെന്നും ജീവരാശിക്കു മുഴുവനുമുള്ളതാണ് എന്നുമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിശ്വാസം. ക്ഷേത്രങ്ങളോടനുബന്ധിച്ച് അദ്ദേഹം വിദ്യാലയങ്ങളും വായനശാലകളും സ്ഥാപിച്ചു.

തമിഴ്, മലയാളം, സംസ്കൃതം എന്നീ ഭാഷകളിലായി അറുപത്തിയഞ്ചോളം കൃതികൾ ഗുരുദേവൻ രചിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഗഹനമായ വേദാന്ത തത്വങ്ങളും പ്രപഞ്ച സത്യത്തിന്റെ ഏകതയും മിക്ക കൃതികളുടെയും അന്തർധാരയാണ്. ദർശനമാല, ആത്മോപദേശ ശതകം, ദൈവദശകം, അനുകമ്പാ ശതകം, ബ്രഹ്മവിദ്യാ പഞ്ചകം, ജാതി മീമാംസ, കുണ്ഡലിനിപ്പാട്ട് മുതലായ കൃതികൾ പ്രത്യേക പരാമർശമർഹിക്കുന്നു.

ശിവഗിരിയിലെ വൈദിക മഠത്തിൽ വച്ച് 1928 സെപ്തംബർ 20 ന് ശ്രീ നാരായണഗുരു സമാധിയായി.

 

ദൈവദശകം

1914 ൽ ശിവഗിരി മഠത്തിലെ അന്തേവാസികളായ കുട്ടികൾക്ക് പ്രാർത്ഥനാ സമയത്ത് ചൊല്ലുന്നതിനു വേണ്ടിയാണ് പത്ത് ശ്ലോകങ്ങളുള്ള ഈ പ്രാർത്ഥനാ ഗീതം ശ്രീ നാരായണ ഗുരു രചിച്ചത്. ആലുവ സംസ്കൃത പാഠശാലയിലെ കുട്ടികൾക്കു വേണ്ടി എഴുതിയതാണെന്നും അഭിപ്രായമുണ്ട്.എല്ലാ മതവിഭാഗക്കാർക്കും ഉൾക്കൊള്ളാവുന്ന ഒരു വിശ്വ പ്രാർത്ഥനയായി ഈ രചനയെ വിശേഷിപ്പിക്കാം. ഒരു പ്രത്യേക പേര് പറയാതെ എല്ലാവർക്കും സ്വീകാര്യമായ 'ദൈവമേ' എന്ന സംബോധനയാണ് ഗുരു ഉപയോഗിക്കുന്നത്. മനുഷ്യരാശിയുടെ ദൈവം ഒന്നാണെന്ന സൂചനയാണിവിടെ കാണുന്നത്.

പ്രകർഷേണയുള്ള അർത്ഥനയാണ് പ്രാർത്ഥന.ഇവിടെയൊരു അർത്ഥന അഥവാ അപേക്ഷയുണ്ട്. സ്വാർത്ഥതയുടെ അംശം തീരെയില്ലാത്ത പ്രാർത്ഥനയാണ് ദൈവദശകം. ഞങ്ങളെ കൈവിടാതെ രക്ഷിക്കുക എന്നാണ് ഗുരു പ്രാർത്ഥിക്കുന്നത്. ഞങ്ങൾ എന്നാൽ മാനവരാശി തന്നെയാണ്. ഭവാബ്ധിയെന്നത് പ്രശ്ന സങ്കീർണ്ണമായ ഭൗതിക ജീവിതവും. ഈ ജീവിതമാകുന്ന സാഗരം കടക്കാനുള്ള ആവിക്കപ്പലിന്റെ കപ്പിത്താനാണ് ഗുരുവിന്റെ സങ്കല്പത്തിലെ ദൈവം. ജീവിത പ്രശ്നങ്ങളെ തരണം ചെയ്യാനുള്ള ഉപാധിയാണ് ഈശ്വര പാദങ്ങൾ

നമുക്ക് കണ്ടും കേട്ടും തൊട്ടും മണത്തും ഇന്ദ്രിയങ്ങളിലൂടെ അറിയാനാവുന്ന ഭൗതികമായവ ഇല്ലാതെയാവുമ്പോൾ അവശേഷിക്കുന്നതെന്തോ അത് ദൈവ ചൈതന്യത്തിൽ ലയിക്കണമെന്ന് ഗുരു ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഒരുദാഹരണത്തിലൂടെ ഇത് വ്യക്തമാക്കാം. വസ്ത്രത്തെ അതുണ്ടാക്കാനുപയോഗിക്കുന്ന നൂല്, നൂലിനാധാരമായ പഞ്ഞി, പഞ്ഞി ഉണ്ടാകുന്ന പഞ്ഞിച്ചെടി, പഞ്ഞി ച്ചെടിയുടെ വിത്ത് എന്നിങ്ങനെ സൂക്ഷ്മ തലത്തിൽ അന്വേഷിക്കുമ്പോൾ വിത്തിനപ്പുറം എന്ത് എന്ന ചിന്തയിൽ എത്തും. അപ്പോഴാണ് ഇതിനെല്ലാമപ്പുറമുള്ള പ്രപഞ്ച സത്യത്തെ തിരിച്ചറിയുന്നത്. ഈ ചൈതന്യമാണ് എന്നിലും നിന്നിലും സകല ചരാചരങ്ങളിലും കുടികൊള്ളുന്നത് എന്ന വിശാലമായ ചിന്ത മനുഷ്യരെ ഏകത്വത്തിലേക്കു നയിക്കും. ഇത് മനസിലാകുമ്പോൾ എങ്ങനെയാണോ ദൃഷ്‌ടി നിശ്ചലമാകുന്നത് , മനസ്സ് അഭാവത്തിലേക്കു പോകുന്നത്, അതുപോലെ ഞാനെന്ന സത്ത നിന്നിൽ ലയിച്ചു ചേരണമെന്നതാണ് ഈ പ്രാർത്ഥനയുടെ അന്ത:സത്ത.

ഏറ്റവും അടിസ്ഥാനപരമായ ആവശ്യങ്ങൾ മാത്രമേ ഗുരുവിന്റെ പ്രാർത്ഥനയിലുള്ളൂ. ദൈനം ദിന ജീവിതത്തിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനമായ അന്നവും വസ്ത്രവുമാണത്. ധന്യതയാണ് ജീവിതത്തെ സുഖകരമാക്കുന്നത്. മനുഷ്യ നിർമ്മിത നിയമങ്ങൾക്കപ്പുറം പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ നിയമങ്ങളനുസരിച്ചുള്ള ജീവിതമാണത്. അവിടെ എല്ലാവരും തുല്യരാണ്. ജാതീയതയുടെയോ അധികാരത്തിന്റെയോ വേലിക്കെട്ടുകൾ ഇല്ലെന്നു സാരം.